بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ

باورم ناید که عاقل گشته ام
گوییا او مرده درمن کاینچنین
خسته و خاموش و باطل گشته ام
هردم از آیینه می پرسم ملول
چیستم دیگربه چشمت چیستم؟
لیک در آیینه می بینم که وای
سایه ای هم زانچه بودم نیستم
همچو آن رقاصه ی هندو به ناز

پای می کوبم ولی بر گور خویش
وه که با حسرت این ویرانه را
روشنی بخشیده ام از نور خویش
ره نمی جویم به سوی شهر نور
بی گمان در قعر گوری خفته ام
گوهری دارم ولی آن را زبیم
در دل مردابها بنهفته ام
می روم اما نمی پرسم زخویش
ره کجا؟منزل کجا؟مقصود چیست؟
بوسه می بخشم ولی خود غافلم
کاین دل دیوانه را معبود کیست
او چو در من مرد ناگه هرچه بود

در نگاهم حالتی دیگر گرفت
گوئیا شب با دو دست سرد خویش
روح بی تاب مرا در برگرفت
آه آری این منم اما چه سود
او که در من بود دیگر نیست نیست
می خروشم زیر لب دیوانه وار
او که در من بود آخر کیست کیست؟
(فروغ فرخزاد)

 رفتم مرا ببخش ومگو وفا نداشت

راهی به جز گریز برایم نمانده بود

این عشق آتشین پر از درد بی امید

در وادی گناه و جنونم کشانده بود

رفتم که داغ بوسه ی حسرت ترا

با اشکهای دیده ز لب شستشو دهم

رفتم که ناتمام بمانم در این سرود

رفتم که با نگفته به خود آبرو دهم

رفتم مگو مگو که چرا رفت ننگ بود

عشق من و نیاز توو سوزو ساز ما

ازپرده ی خموشی وظلمت چونورصبح

بیرون فتاده بود به یکباره راز ما

رفتم که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم

در لابلای دامن شبرنگ زندگی

رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان

فارغ شوم ز کشمکش وجنگ زندگی

من از دو چشم روشن و گریان گریختم

از خنده های وحشی طوفان گریختم

از بستر وصال به آغوش سرد هجر

آزرده از ملامت وجدان گریختم

ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز

دیگر سراغ شعله ی آتش ز من مگیر

می خواستم شعله شوم سرکشی کنم

مرغی شدم به کنج قفس بسته واسیر

روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش

در دامن سکوت به تلخی گریستم

نالان ز کرده ها وپشیمان زگفته ها

دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم

(فروغ فرخزاد)

 کاش چون پاییز بودم ... کاش چون پاییز بودم

 کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

 در دو چشمش گناه می خنديد\

                                                             شب تیره و ره دراز و من حیران                                                            

 آه ای مرد که لبهای مرا 

  از شرار بوسه ها سوزانده ای                   

هیچ در عمق دو چشم خامشم 

راز این دیوانگی را خوانده ای؟ 

هیچ میدانی که من در قلب خویش

نقشی از عشق تو پنهان داشتم؟ 

هیچ میدانی کز این عشق نهان

آتشی سوزنده بر جان داشتم؟

گفته اند آن زن زنی دیوانه است

کز لبانش بوسه آسان می دهد

آری اما بوسه از لبهای تو

بر لبان مرده ام جان میدهد

هرگزم در سر نباشد فکر نام 

این منم کاینسان تو را جویم به کام 

خلوتی میخواهم و آغوش تو

خلوتی میخواهم ولبهای جام

فرصتی تا بر تو دور از چشم غیر

ساغری از باده هستی دهم

بستری میخواهم از گلهای سرخ

تا در آن یک شب تو را مستی دهم

آه ای مردی که لبهای مرا

از شرار بوسه ها سوزانده ای

این کتابی بی سرانجامست و تو

صفحه کوتاهی از آن خوانده ای

_{(فروغ فرخزاد)}

 .شب و هوس                                             ۳۱.راز من

۲.شعله رمیده                                              ۳۲.دختر و بهار

۳.رمیده                                                         ۳۳.خانه متروک

۴.خاطرات                                                     ۳۴.یک شب

۵.رویا                                                            ۳۵.در برابر خدا

۶.هر جایی                                                   ۳۶.ازی ستاره ها

۷.اسیر                                                          ۳۷.حلقه

۸.بوسه                                                         ۳۸.اندوه

۹.ناآشنا                                                        ۳۹.صبر سنگ

۱۰.یادی از گذشته                                       ۴۰.از دوست داشتن

۱۱.پاییز                                                         ۴۱.خواب

۱۲.وداع                                                        ۴۲.صدایی در شب

۱۳.افسانه تلخ                                             ۴۳.دریایی

۱۴.گریز و درد

۱۵.انتقام

۱۶.دیو شب

۱۷.عصیان

۱۸.شراب خون

۱۹.دیدار تلخ

۲۰.گمگشته

۲۱.از یاد رفته

۲۲.ناشناس

۲۳.چشم به راه

۲۴.آیینه شکست

۲۵.خسته

۲۶.بازگشت

۲۷.بازگشت

۲۸.نشق پنهان

۲۹.بیمار

۳۰.مهمان